List nieortograficzny (sł. J. Przybora, muz. J. Derfel) Zbudziłem się pod niebem jasnym jak namiot z błękitnego płótna - pogodny maj był, dzień dwunasty i jedna rzecz w tym dniu przesmutna: Jej list, list nieortograficzny, co - niby obłok pełen błędów - zawisnął na mym niebie ślicznym rozpaczy chmurą dla mnie będąc. Przez samo "h" w nim "odhodziła" "rzyczyła" zdrowia przez "rz" mi, gosposią tylko dla mnie była, a bez niej wiosna zbrzydła wnet mi. A bez niej wiosna zbrzydła wnet mi. Jej adres dała mi kuzynka nazajutrz po zerwaniu z Zosią. Więc napisałem do Zegrzynka i wkrótce nadszedł wraz z radością: Jej list, list nieortograficzny, co niby obłok pełen błędów na moim niebie nostalgicznym otuchą zawisł i zachętą. Pisała w nim przez "u", że "wkrutce" przez "ż" "przepieże", ugotuje - pod tym warunkiem, że ja w "wutce" (przez "u" i "t") zbyt nie gustuję - że w wódce nazbyt nie gustuję. Sześć lat minęło jak idylla - ta w domu czystość, te obiady. Aż przyszła bezlitosna chwila i list, na który nie ma rady: Jej list, list nieortograficzny co - niby obłok pełen błędów - zawisnął gdzieś na niebie ślicznym rozpaczy chmurą Panu będąc. Przez samo "h" w nim "odhodziła" "rzyczyła" zdrowia przez "rz" i chociaż gosposią tylko była, to wiosna zbrzydła Panu bez niej. Zbrzydła, zbrzydła wiosna bez niej.
	Do spisu tytułów